ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Στη χώρα μας το συναντούμε με την ονομασία αγριοκαρδαμούρα.
Φυτρώνει άφθονα παντού. Σε χέρσα εδάφη, αναχώματα κ.α. Είναι ετήσιο φυτό και οι όρθιοι βλαστοί του φτάνουν μέχρι τα 50 εκατοστά ύψος. Τα φύλλα είναι μικρά, γκριζοπράσινα με διάφορα σχήματα. Τα άνθη λευκά και μικρά. Οι καρποί του είναι τριγωνικοί, πλατιοί και εγκολπωμένοι. Ανθίζει από Δεκέμβριο και Ιανουάριο. Σε πολλά μέρη του κόσμου η καψέλλα θεωρείται εδώδιμο λαχανικό.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Το βότανο ήταν γνωστό από την Αρχαιότητα και χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά τον Μεσαίωνα. Σπόροι της έχουν βρεθεί στο στομάχι των ανθρώπων της Τολούνδης (500 π.χ. – 500 μ.Χ.) και στις ανασκαφές στο Κατάλ Χοτγιούκ (Τουρκία 5950 π.Χ.).
Είναι το «Θλάσπι» του Διοσκουρίδη που το χρησιμοποιούσε ως φάρμακο για τις αιμοπτύσεις.
Ο Κούλπεπερ έγραφε για το βότανο. «Αν τοποθετηθεί στους καρπούς ή τα πέλματα των ποδιών βοηθά στον ίκτερο. Σε κατάπλασμα βοηθά στις φλεγμονές. Σταγόνες του χυμού στο αφτί βοηθά στον πόνο και το βούισμα. Είναι βασικό συστατικό σε αλοιφή για όλες τις πληγές και ιδιαίτερα για τραύματα της κεφαλής».
Στον μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε στη λαϊκή ιατρική για προβλήματα όπως αιματουρία, αιμορροΐδες, χρόνια διάρροια, δυσεντερία. Το βότανο το χρησιμοποιούσαν ακόμη σε ρευματικές παθήσεις, προβλήματα μήτρας, διάφορες αιμορραγίες (ιδιαίτερα της μήτρας), σε κράμπες και κολικούς καθώς και σε αιμορραγίες των βλεννογόνων. Σε τοπικές εφαρμογές το χρησιμοποιούσαν για επουλωτικό σε αιμορραγία της μύτης βάζοντας βαμβάκι με τον χυμό του φυτού μέσα στη μύτη.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Το βότανο έχει τη γεύση των Σταυρανθών (όπως το κουνουπίδι, το λάχανο κ.ά.).
Περιέχει σαπωνίνες, έλαιο μουστάρδας, φλαβονοειδή, ρητίνη, μονοαμίνες, χολίνη, ακετυλχολίνη, σιτοστερόλη και βιταμίνες Α, Β και C. Τα φλαβονοειδή έχουν ως κύριο συστατικό την Μπουρσίνη, η οποία τονώνει τους μυς της ουρήθρας. Τα φύλλα περιέχουν βιταμίνες Α, Β1, Β2, Β6 και C. Περιέχουν ακόμη πρωτεΐνη 2,9%, λίπος 0,2%, υδατάνθρακες 3,4% και τέφρα 1%, σίδηρο, ασβέστιο, μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο, ψευδάργυρο.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Έχει διουρητικές ιδιότητες και η τυραμίνη προκαλεί αύξηση της πιέσεως του αίματος
Η καψέλλα φημίζεται για τις αιμοστυπτικές της ιδιότητες και την στυπτική της επίδραση στη μήτρα. Χρησιμοποιείται, δηλαδή, σε προβλήματα κυστίτιδας, λιθίασης των αγωγών του ουροποιητικού, αιμορραγίας της ουρήθρας, αιμορροΐδες, ρινορραγίες, αιμοπτύσεις και πληγές.
ΧΡΗΣΗ
Ως έγχυμα ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 2 κουταλάκια του τσαγιού βότανο και το αφήνουμε σκεπασμένο για 15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε έως 3 κούπες την ημέρα.
Για την παρασκευή αφεψήματος βράζουμε για 10-15 λεπτά σε νερό για κάθε φλιτζάνι νερού 2 κουταλάκια του τσαγιού βότανο κουταλάκια. Μπορείτε να καταναλώνετε μέχρι και 3 κούπες την ημέρα και πίνεται κρύο ή ζεστό.
Προσοχή!
Η χρήση του βοτάνου αντενδείκνυται στην θρομβοφλεβίτιδα, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε προβλήματα καρδιακών νόσων και διαταραχών του θυρεοειδούς αδένα.
Επιπλέον η τυραμίνη που περιέχεται στο φυτό είναι συμπαθομιμητική και προκαλεί άνοδο της πιέσεως του αίματος.
Οι ιδιότητες που έχει το κάθε βότανο, το καθιστά σύμμαχό μας στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών.
Όμως η υπερκατανάλωση μπορεί να φέρει ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Γι αυτό τον λόγο θα πρέπει πάντα να ρωτάτε τον γιατρό σας πριν από τη λήψη κάθε βοτάνου.
Η ως άνω παρουσίαση του φυτού, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή.
